เดอะ สแตนดาร์ด หัวหิน เผชิญหน้ากับตัวละครกลับหัวบนผนังหินแกรนิตโค้ง ฉันไตร่ตรองว่าฉันตกลงไปในโพรงกระต่ายหรือไม่ ฉันไม่เคยเจอโรงแรมที่ขึ้นชื่ออย่างไม่เป็นทางการ เดอะ สแตนดาร์ด รายล้อมไปด้วยต้นไม้ใบและนกร้องเจี๊ยก ๆ ขอเชิญผู้มาพักผ่อนสำรวจขุมสมบัติของอุปกรณ์
ขนาบข้างด้วยพ็อกเก็ตพาร์ค ฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้แบบเปิดโล่งคล้ายอาคารผู้โดยสารซึ่งมีโต๊ะกลมและเก้าอี้กระจายอยู่ประปราย ม้านั่งสถานีรถไฟเก่าแก่ที่ไม่เหมือนใครทำให้ฉันนึกถึงการเริ่มต้นที่ต่ำต้อยของเมือง หัวหินกลายเป็นสถานที่พักผ่อนเมื่อทางรถไฟมาถึงเมืองชายทะเลอันเงียบสงบแห่งนี้ในช่วงปี ค.ศ. 1920
หลังจากเช็คอินแล้ว ฉันก็แวะเข้าไปในร้านบูติกเล็กๆ ที่มีตู้เสื้อผ้าซึ่งมีของที่ระลึกหลากหลายตั้งแต่เทียนหลากสีไปจนถึงเครื่องแต่งกายที่เก๋ไก๋ บางส่วนเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีตราสินค้า อื่น ๆ เป็นงานฝีมือในท้องถิ่นที่อาจกลายเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อไป แต่ฉันประทับใจกับร่างเปลือยสีชมพู
เดอะ สแตนดาร์ด หัวหิน
ข้าพเจ้าถอดรองเท้าและปีนสไลเดอร์สีขาวที่คดเคี้ยวในสนามเด็กเล่นเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับความคิดถึงการพักผ่อนของผู้ใหญ่ จากนั้นฉันก็เดินไปตามทางที่นำไปสู่อาคารด้านหน้าสีขาวขนาดใหญ่ที่มีฉากกั้นด้านหน้าซึ่งให้อากาศบริสุทธิ์เข้าสู่ทางเดินโดยที่แสงแดดส่องถึงน้อยที่สุด
การออกแบบโดยรวม
ตัวอาคารชวนให้นึกถึงสถาปัตยกรรมแบบ Brutalist ซึ่งมีมาตั้งแต่ปี 1950 ถึง 1970 โดดเด่นด้วยองค์ประกอบขนาดใหญ่และบล็อก โครงสร้างคล้ายรังผึ้งประกอบด้วยห้องคิง เตียงแฝด และห้องสวีท จากระเบียง ผู้พักร้อนจะได้รับการดูแลด้วยทิวทัศน์ของสวนสี่เหลี่ยมอันร่มรื่นที่อยู่ตรงกลาง ในห้องประชุมของโรงแรม พวกเขาสามารถเพลิดเพลินกับหนังสือการ์ตูนและของเล่น
ฉันเดินผ่านลานบ้านใต้ร่มไม้หนาทึบ ต้นจามจุรีอายุ 150 ปียืนต้นอย่างแข็งแกร่ง อากาศเย็นลง เป็นมรดกตกทอดของเจ้าของเดิมที่ขอให้ทางโรงแรมอนุรักษ์ไว้ กระดานหกสีแดง (อีกแล้ว!) คือสปอตไลท์ เสียงนกแม้จะประดิษฐ์ แต่ทำให้สถานที่นี้มีชีวิตชีวา
เดินลึกเข้าไปก็พบว่าตัวเองอยู่กลางวิลล่าสีขาว มากันหลายกลุ่ม แต่ละหลังมีสวนส่วนกลางและห้องที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว บางห้องมีสระว่ายน้ำและหลังคากันสาด บางห้องมีทิวทัศน์ริมอ่าว ฉันพักอยู่ในห้องชั้นบนของวิลล่า เพลิดเพลินกับทัศนียภาพอันร่มรื่นของใบไม้ และเห็นตุ๊กตาแกะประหลาดบนหลังคาที่อยู่ใกล้เคียง
การฟื้นตัวของการท่องเที่ยว แบบค่อยเป็นค่อยไป
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *